การแบกอะไรไว้มันหนักใช่ไหมแต่แปลกนะที่เวลาเราแบกสิ่งของเราวางได้แต่เวลาแบกอคติเอาไว้ทำไมมันถึงวางได้ยากนักบางครั้งอคติก็เกิดขึ้นมาในใจเราเองโดยไม่รู้ตัวแถมยังไร้เหตุผล มากๆด้วย
ไม่รู้ว่ามีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมเราเคยเป็นคนแอนตี้การขอความช่วยเหลือจากคนอื่นเรียกว่ามีอมีเป็นความรู้สึกคล้าๆกับว่
กับเรื่องเล็กๆอย่างเช่นเปิดขวดน้ำไม่ได้เงินไม่พอใช้ก็ไม่อยากขอเรไม่ทัยนไม่รู้เรื่อื่ามเพื่อนทำงานไม่ทันไม่ขอให้เพื่อนอยช่ว เข้าท่าทำให้คนอื่นเป็นห่วง…
เหมือนว่าอีโก้พวกนี้มันจะเกิดขึ้นมาเองโดยที่เราไม่รู้ตัวและกำลังจะถูกละลายให้เบาบางลงด้วยในตอนนี้เริ่มจากการมีเพื่อนที่มีความเป็นสุภาพบุรุษสูงสองคนที่สังเกตุเห็นความลำบากใน การจัดการความวุ่นวายด้วยตัวเองของเราแล้วพวกเขาทนไม่ไหวจนยื่นมือเข้ามาช่วยด้วยตัวเองหลายๆครั้งเข้าเราก็เริ่มชินเริ่มมีมุมมองต่อกาก นแปลงไป ‘มันไม่ใช่เรื่องเสียหายหรือเสียศักดิ์ศรีอะไรซักหน่อย’ คนที่ช่วยเราเขาก็ไม่เดือดร้อนอะไรมีแต่เรานั่นแหละที่ชอบคิดไปเองว่าจะทำทุกอย่างให้ได้ด้วยตนเองเหมือนคนดันทุรัง
เอคิดได้อย่างนี้เราก็เริ่มปล่อยวางมากขึ้นเริ่มคิดได้ว่าคนเราแบกอีโก้สูงๆแบกอคติไปก็เท่านั้นปล่อยวางบ้างดีกว่างดีกว่าปล่อยวางลงบ้างจากสิ่งที่รู้สึกว่าหนักหนานาก็เบาลงใจเราก็สบาย น❤
